ساقی قهرمان
ساقی قهرمان در سال ۱۳۳۶ در مشهد به دنیا رسید. در دانشگاه آذرآبادگان تبریز ادبیات فارسی خواند و در نیمه آخر سال چهارم، پس از انقلاب فرهنگی و بازگشایی دانشگاه‌ها، از ثبت نام منع شد تا در تابستان ۱۳۶۳ از مسیر کوه‌های مرزی ایران و ترکیه از کشور خارج شده و پس گذشت پنج سال، به کانادا پناهنده شود. ساقی در ایران عضو تشکیلات زنان حزب توده بود که مدت کوتاهی پس از اقامت در کانادا از آن خارج شد. <ref>معرفی نامه ساقی قهرمان در سایت www.irqo.org</ref>
معرفی فعالیت های ساقی قهرمان در سایت www.irqo.ir
از فعالیت‌های او پس از اقامت در کانادا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عضو گروه تحریریه دوماهنامه‌ی سپیدار و پس از آن سپیدار هفتگی
- عضویت در کمیته فرهنگ انجمن ایرانیان انتاریو
- عضو کانون نویسندگان ایرانی کانادا
- همکاری با خانه‌های امن زنان آزار دیده
- همکاری با انجمن حمایت از کودکان
- همکاری با انجمن‌های حمایت پناهندگان تازه وارد ایرانی، افغانی، ترکیه‌ای، و کرد به عنوان مترجم و مشاور فرهنگی
- عضویت در گروه ادبی واژه برای دوره های اول، دوم و سوم
- موسس و مدیر کلوب نویسندگان در تبعید انجمن قلم کانادا (برای دو سال)
- مهمان کتابخانه‌ی آون ساند در سال ۲۰۰۴ به عنوان نویسنده
- از بنیانگذاران سازمان دگرباشان جنسی ایران در سال ۲۰۰۶
او همچنان به عنوان شاعر و فعال حقوق بشر به فعالیت مشغول است که می‌توان موارد زیر را به عنوان مثال بیان نمود:
- عضویت به عنوان نویسنده در کلوب نویسندگان در تبعید انجمن قلم کانادا
- انتشار چهار مجموعه شعر و یک مجموعه داستان
- عضویت در جلسات شعرخوانی و سخنرانی ایرانی و کانادایی خواننده و پانلیست
- چاپ مقاله های متعدد و مصاحبه و گفتگوهای بیشمار در و با نشریات ایرانی در تبعید
- شرکت در فستیوال های شعر کانادایی در انتاریو و کبک به عنوان مهمان برنامه
- سردبیر نشریه چراغ از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ (شماره ۲۰ به بعد)
- دبیر سازمان دگرباشان جنسی ایران از جولای ۲۰۰۸ (تیر ۱۳۸۷) تا کنون
همچنین مصاحبه‌ی وی با روزنامه شرق در سال ۱۳۸۶ (۲۰۰۷) باعث توقیف این روزنامه گردید و اعتراض دولتی به گفتگو با "زنی هم‌جنس‌گرا" و "مسوول سازمان دگرباشان جنسی ایرانی" مدیر مسوول روزنامه را به دادگاه کشاند. این مصاحبه نقطه عطفی در تاریخچه‌ی مبارزه برای کسب حقوق شهروندی همجنسگرایان و کشاندن دقت مردم و روشنفکران به نقض حقوق همجنسگرایان برای حضور در جامعه و در مطبوعات ایران بود.
منابع
<references />
